اول یه غم معمولی بود برام، هر چی بیشتر گذشت این غم عمیق تر شد
و به همه ی وجودم رسوخ کرد .!
وقتی غمم عمیقه نمیتونم آهنگ گوش بدم، این درحالی هست ک من اکثر اوقات موزیک گوش میدم.
از اون روز بجز مداحی چیزی نتونستم گوش بدم، انگار روح من رو الان اینا آروم تر میکنن
دیشب برادرم گفت قبول داری چقدر از آهنگایی ک همیشه گوش میدیم قشنگ ترن؟
نمیتونم این غمم رو با کسی به اشتراک بذارم و اینه که ازش رها نمیشم .
+یاد گذشته میوفتم، اول راهنمایی، شوق رفتن به شلمچه.!
درباره این سایت